TIGA perkara penting menjadi perhatian ramai akhir-akhir ini. Pertama cadangan perbincangan kerajaan perpaduan yang disyorkan oleh Presiden Pas, Datuk Seri Abdul Hadi Awang dengan UMNO yang telah ‘dikebumikan’ sebelum diberi peluang untuk bernyawa.
Memanglah mungkin orang Melayu tidak akan dapat bersatu padu. Dalam Pas sendiri cadangan tersebut ditentang oleh barisan pemimpin sendiri. Apatah lagi di kalangan sekutu Pas, DAP dan PKR. Sehinggakan Hadi terpaksa melupakan hasrat untuk berbincang tentang kerajaan perpaduan.
Cakap-cakap mengenai kerajaan perpaduan di kalangan Pas dan UMNO menyebabkan Presiden MCA, Datuk Seri Ong Tee Keat dalam blognya mengemukakan persoalan kepada masyarakat Cina sama ada MCA patut keluar daripada BN atau tidak. Mengikutnya 75 peratus mengatakan persetujuan kewajaran tersebut.
Apakah tujuan sebenar Tee Keat membuat kajian tersebut di kala Datuk Seri Najib Tun Razak bercakap tentang Satu Malaysia? Mungkin beliau ingin menggunakan keputusan kajian tersebut bagi membantu beliau membuat sesuatu keputusan.
Ketiga, Tee Keat juga menyatakan tidak ada salahnya kalau MCA berbincang tentang perpaduan dengan DAP atau sesiapa pun. Dah kalau dengan DAP pun boleh berbincang, mengapa tidak dengan Gerakan atau abang kepada DAP iaitu PAP?
Jangan sampai orang Melayu jadi “menang sorak kampung tergadai”. Ini yang membuatkan Mufti Perak, Datuk Seri Harussani Zakaria menyuruh mencontohi parti Cina yang sanggup melupakan ideologi parti demi perpaduan mereka.
Pas dengan UMNO memang sudah tidak jadi. Sememangnya betul kata mantan Perdana Menteri, Tun Dr. Mahathir Mohamad. Tidak wajar bagi satu bangsa sahaja dalam negara berbilang bangsa mentadbir negara.
Bagaimanapun, sejak kalah pada Pilihan Raya Umum Ke-12 pada Mac 2008, macam-macam suara timbul seperti kajian ringkas bertanyakan patutkah MCA keluar daripada BN dan polemik tentang kontrak sosial yang dipersetujui semasa penubuhan Malaysia dulu.
Seruan yang terbaru sekali daripada anggota komponen BN ialah meminta dibenarkan ketua pengganas komunis, Chin Peng kembali ke negara ini. Ini semua adalah provokasi untuk menguji tahap kesabaran kita.
Pepatah Melayu mengatakan: “Lalu jarum lalu kelindan”. Dan apabila Pemuda Pas menyarankan agar Dasar Ekonomi Baru jangan dihapuskan, kita mendengar tentangan daripada MCA sendiri.
Ramai orang mungkin tidak sedar siapa sebenarnya yang untung besar sejak Rancangan Malaysia Pertama hingga Kesembilan. Kalau kita andaikan setiap rancangan lima tahun itu bernilai RM100 bilion tiap-tiap satu, kita dah lalui lapan rancangan. Ini bererti kita sudah belanja RM800 bilion.
Kita tahu RMK-9 bernilai RM220 bilion jadi kesemuanya berjumlah RM1.02 trilion. Orang Melayu dan Bumiputera dikatakan ada bahagian sebanyak 18 atau 19 peratus sahaja. Jadi siapa yang dapat sebahagian besar daripada RM1.02 trilion ini?
Kita semua tahu jawapannya. Habis kenapa hendak bising-bising lagi?
Adakah ini ekoran daripada cakap-cakap penjenamaan yang kerap kita dengar selepas pilihan raya tersebut? Apakah penemuan-penemuan daripada kajian yang dijalankan atas kekalahan teruk BN yang membuatkan parti-parti komponen ingin menjenamakan parti masing-masing?
Selain daripada UMNO yang presidennya telah bertukar dan disahkan di Perhimpunan Agung lepas, ada parti-parti komponen lain ibarat “tasik yang di atasnya nampak tenang tetapi di bawahnya berkocak kuat”.
Ada presiden yang tidak baik dengan timbalannya, ada presiden yang tak mahu bagi orang lain mencabarnya, ada yang sengketa dalaman terpaksa diselesaikan dengan keputusan Pendaftar Persatuan.
Penjenamaan ialah branding atau diberi nama baru tetapi penjenamaan sahaja tidak mencukupi kerana apa yang diperlukan ialah rombakan.
Kunci kepada rombakan ini ialah punca ketidakpuasan rakyat terhadap beberapa perkara berkaitan dengan kehidupan mereka, yang utamanya kos sara hidup yang melonjak dan janji yang tidak ditepati.
Kita boleh membuat andaian bahawa keputusan yang telah dibuat oleh Perdana Menteri selepas mengambil alih kepimpinan iaitu meliberalisasikan 27 sektor kecil perkhidmatan dan juga sektor kewangan yang mana ekuiti minimum Bumiputera tidak lagi disyaratkan adalah manifestasi daripada apa yang mungkin diperolehi daripada penemuan-penemuan kajian tentang kekalahan BN tersebut.
Begitu juga dengan perubahan kepada kementerian-kementerian yang antara lain telah melenyapkan Kementerian Pembangunan Usahawan dan Koperasi, satu-satunya yang dianggap lubuk pembangunan kepada orang Melayu dan Bumiputera.
Pada sebuah seminar tentang Satu Malaysia yang dianjurkan oleh Akademi Pengajian Melayu dan kerajaan Terengganu, ada panel yang menyatakan mungkin gagasan Satu Malaysia lahir disebabkan rasa bersalah orang Melayu. Ia kerana kewujudan ‘peruntukan-peruntukan’ dan keutamaan yang diberikan kepada orang Melayu dan Bumiputera seperti biasiswa, kuota, lesen, penyertaan dalam perkhidmatan awam, kepimpinan syarikat berkaitan Kerajaan (GLC) dan sebagainya yang sebahagian besarnya termaktub dalam Perlembagaan.
Sama ada pandangan tersebut betul atau tidak wallahualam. Bak kata Nabil Raja Lawak: “Lu fikirlah sendiri”.
